Definicja

Rolnictwo zrównoważone to wszelkie działania ograniczające wpływ rolnictwa na środowisko, umożliwiające bardziej efektywne i przyjazne dla środowiska wykorzystanie zasobów, np. gleby, ziemi, wody, maszyn, środków ochrony roślin, nasion, nawozów czy energii, przy zachowaniu opłacalności produkcji rolniczej i jej akceptacji społecznej.

Ekonomia:
Zrównoważona ekonomia to stabilność finansowa gospodarstwa, która jest podstawą jego trwałości w czasie oraz stałej możliwości rozwoju. Korzystne zrównoważenie nakładów i dochodów wynika z optymalizacji zasad i procesów produkcji oraz zbytu, zgodnie z przemyślaną strategią gospodarstwa. Jest efektem budowania żyzności gleby, wykorzystania najnowszych technologii oraz mądrego inwestowania, umożliwiającego spełnienie oczekiwań przetwórców płodów rolnych oraz konsumentów.

Środowisko:
Bezpieczeństwo środowiska wynika ze zrównoważonych praktyk rolniczych, chroniących jego zasoby: glebę, wodę, powietrze oraz bioróżnorodność. Zrównoważone praktyki rolnicze uwzględniają odbudowę i wzmocnienie naturalnych procesów biologicznych na terenach produkcyjnych oraz poza nimi. Tym samym zwiększają oporność środowiska na zjawiska niekorzystne (zanieczyszczenia, ekstremalna pogoda), a także wspierają wiązanie dwutlenku węgla w glebie i przeciwdziałają zmianom klimatu.

Społeczeństwo:
Rolnictwo jest zrównoważone tylko wtedy, gdy jest akceptowane przez społeczeństwo jako całość, a także przez społeczność lokalną. Dlatego tak ważne dla gospodarstwa jest poszanowanie dla lokalnego środowiska i produkcja żywności w sposób zgodny z obowiązującym prawem i najlepszymi praktykami rolniczymi.