Techniki nawożenia precyzyjnego stanowią element rolnictwa precyzyjnego – sposobu uprawy roślin, który zakłada uzyskanie maksymalnych korzyści dzięki optymalizacji działań, czyli dostosowaniu zabiegów agrotechnicznych do rzeczywistych potrzeb roślin uprawnych oraz zmienności pola.
Głównym celem rolnictwa precyzyjnego jest osiągnięcie jak najkorzystniejszego efektu ekonomicznego, a nie jedynie maksymalizacja plonu. Nawożenie precyzyjne polega na wykorzystaniu nowych technologii, takich jak pozycjonowanie satelitarne i komputerowe sterowanie w celu zastosowania nawozów dokładnie tam, gdzie są one potrzebne, dokładnie i w ilościach odpowiadających potrzebom nawozowym roślin uprawnych, zgodnych z założonym w planem nawozowym. Techniki rolnictwa precyzyjnego obejmują ocenę lokalnych potrzeb nawozowych oraz sterowanie sposobem rozsiewu i dawką nawozów przy wykorzystaniu nawigacji satelitarnej GPS. Potrzeby nawozowe mogą zostać określone na różne sposoby: mapowanie jakości gleby, określenie stref jednolitych na polu, mapowane analizy glebowe przed rozpoczęciem uprawy, ocena stanu odżywienia roślin w czasie rozwoju i wzrostu (czujniki „zieloności”, czyli zawartości chlorofilu lub też azotu, obserwacje spektralne z dronów), mapowanie plonu (ocena ilościowa i jakościowa w trakcie zbioru) w jednym roku i wykorzystanie tych danych w kolejnym roku uprawy w oparciu o techniki GPS.
Więcej informacji: Dobre praktyki rolnicze w nawożeniu użytków rolnych
Nawożenie może być również wykonane nie na powierzchni całego pola, lecz w sposób zlokalizowany lub współrzędny. Jest to metoda stosowana podczas siewu roślin, polegająca na umieszczeniu nawozów azotowo-fosforowych (startowych) w takim miejscu, aby były najlepiej dostępne dla rośliny uprawnej, ale nie były pobierane przez chwasty. Technologia ta staje się coraz powszechniejsza w uprawie roślin szerokorzędowych (kukurydza, rzepak, buraki, warzywa korzeniowe itp.) a także w powiązaniu z technologią „strip-till”.
Więcej informacji: Nawożenie precyzyjne, nawożenie zlokalizowane.