Pierwszy przypadek antybiotykooporności w rolnictwie odnotowano w 1963 r. w Wielkiej Brytanii, gdzie odkryto oporny szczep bakterii Salmonella Typhimurium. Od tego czasu dawki antybiotyków stosowanych w Europie w leczeniu zwierząt gospodarskich wzrosty ponad 10, a nawet 20 krotnie, co potwierdza wagę problemu antybiotykooporności obserwowanej nie tylko u zwierząt, ale również u ludzi.
Oporne szczepy bakterii docierały do organizmu człowieka drogą spożywanego mięsa, a także innych płodów rolnych, które wyrastały na gruntach rolnych, nawożonych odchodami zwierząt. Te z kolei zawierały pozostałości niestrawionych antybiotyków, które zanieczyściły środowisko.