Nawozy odzwierzęce (obornik, gnojowica, gnojówka) bogate w azot, mogą być bardzo istotnym źródłem tego pierwiastka dla roślin.
Ważne jest zastosowanie odpowiedniej dawki w odpowiednim czasie. Jednakże nie tylko odpowiednia ilość, czas i sposób nawożenia decydują o tym, czy zabieg będzie skuteczny i jednocześnie bezpieczny dla środowiska. Podobnie jak w przypadku złego przechowywania, tak i tu, nawozy odzwierzęce pozostawione na powierzchni gleby i będące w kontakcie z powietrzem atmosferycznym ulegają szybkiej degradacji. Efektem tych przemian są duże straty azotu, który ucieka do atmosfery w formie amoniaku, powodując nie tylko straty makroelementu potrzebnego roślinom, ale i zanieczyszczenie atmosfery.
Sposobem na zapobieganie niekorzystnemu procesowi rozkładu i stratom azotu jest jak najszybsze przyoranie nawozów – według zasad, jakie będą wprowadzone w najbliższych latach – najpóźniej w ciągu 12 godzin.
Z tych samych powodów, dla których przyorywuje się nawozy wywiezione na pole, w przypadku stosowania nawozów płynnych należy zaaplikować je bezpośrednio do gleby – takie też będą przyszłe wymogi ich stosowania. Już dziś tzw. ultra-zlokalizowana technologia nawożenia przewiduje pasową uprawę z jednoczesnym wgłębnym, rzędowym nawożeniem nawozami płynnymi. Nawozy aplikowane są do gleby, kilka centymetrów poniżej nasion.
Innym sposobem dostarczenia nawozu do gleby jest wylanie nawozu zwierzęcego na powierzchnię pola i jak najszybsze wymieszanie glebą.