1 stycznia 2014 r. został wprowadzony obowiązek stosowania zasad Integrowanej Ochrony Roślin przez profesjonalnych użytkowników środków ochrony roślin w całej Europie.
Wynika on z postanowień art. 14 dyrektywy 2009/128/WE oraz rozporządzenia nr 1107/2009. Artykuł 55 rozporządzenia nr 1107/2009/WE mówi, że środki ochrony roślin powinny być stosowane wyłącznie zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, o których mowa w art. 14 oraz załączniku III do tej dyrektywy. Integrowana ochrona roślin to nic innego, jak wykorzystanie wszystkich dostępnych metod ochrony roślin przed organizmami szkodliwymi, w szczególności metod nie chemicznych (czyli biologicznych, fizycznych, agrotechnicznych), w sposób minimalizujący zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska. Polega między innymi na stosowaniu płodozmianu (a raczej zmianowania właściwego, budującego żyzność gleby) i odpowiedniej agrotechniki w celu utrzymania długotrwałej produktywności gleby i zapobiegania znaczącemu występowaniu organizmów szkodliwych. Integrowana ochrona roślin wykorzystuje wiedzę o biologii organizmów szkodliwych dla roślin, aby określić optymalne terminy dla podejmowania działań ograniczających te organizmy. Wykorzystuje także wiedzę o występowaniu organizmów pożytecznych, w tym drapieżców i pasożytów patogenów roślinnych. Za pomocą tych działań integrowana ochrona roślin pozwala optymalizować stosowanie chemicznych środków ochrony roślin i ograniczyć ich skutki środowiskowe. Przyczynia się tym samym do ochrony bioróżnorodności środowiska rolniczego.