Opłacalność gospodarstwa, zwłaszcza w długiej, nawet wielopokoleniowej perspektywie, da się utrzymać jedynie szanując jego zasoby. Podstawą zrównoważenia jest optymalizacja procesów pracy i produkcji w celu trwałej dochodowości, a nie jedynie krótkotrwała maksymalizacja zysku oparta na konsumpcji zasobów, jak jest to w gospodarce rabunkowej.
Zrównoważona produkcja rolnicza wymaga dbałości o trwałą żyzność gleby, konsekwentnego stosowania dobrych praktyk ochrony roślin, ochrony wód, powietrza i bioróżnorodności, szanując rolę lokalnych społeczności. To wymaga wiedzy i umiejętności w realizowaniu tych zasad, jak również stosowania właściwych procedur produkcyjnych i organizacyjnych. Świadomość, czym jest rolnictwo zrównoważone jest niezbędna, aby trafnie zidentyfikować odpowiednie działania prowadzące gospodarstwo do długotrwałej opłacalności, opartej na niezbędnych kosztach i optymalnych dochodach. Stosując wszystkie dobre zasady produkcji roślinnej i zwierzęcej nieomal uzyskamy realizację rolnictwa zrównoważonego – jednak dodatkowo trzeba pamiętać o trwałej stabilności finansowej, nie oznaczającej maksymalizacji, lecz optymalizację dochodów. Dodając do tego troskę o otoczenie gospodarstwa, zarówno środowiskowe jak i społeczne, uzyskujemy rzeczywistą realizację rolnictwa zrównoważonego. Z praktycznej strony: analizując sytuację gospodarstwa i wyznaczając jego drogę do wprowadzenia zasad rolnictwa zrównoważonego należy zidentyfikować i określić potrzeby zmian. Następnie trzeba ustalić listę koniecznych działań, ich czas realizacji, sposób wprowadzania i sprawdzania realizacji poszczególnych etapów, gdyż będą stanowić fundament planu biznesowego gospodarstwa.