Uzdatnianie wody do nawodnień nie jest jeszcze obowiązkowe w Polsce. W wielu krajach wdrożono standardy jakości wody do nawodnień, chroniąc uprawy przed negatywnymi skutkami stosowania wody twardej lub zasolonej.
Podstawowym skutkiem stosowania nieuzdatnionej wody jest zasolenie gleby i jej chemiczna degradacja. Zbyt duża zawartość soli mineralnych, zwłaszcza trudnych do wymycia z gleby soli trudno rozpuszczalnych, np. związków wapnia i żelaza, powoduje wypełnienie kompleksu sorpcyjnego gleby do tego stopnia, że maleje jej zdolność do przyjmowania, gromadzenia i uwalniania związków korzystnych dla rozwoju roślin. Niekiedy mogą się zdarzyć przypadki występowania toksycznego stężenia zgromadzonych soli dla roślin np. w wyniku długotrwałego nawadniania zażelazioną wodą przeważnie ze źródeł głębinowych.
Uzdatnianie wody można podzielić na trzy podstawowe metody: mechaniczną, chemiczną i wymienną. W zależności od składu chemicznego wody używanej do nawodnień powinno się używać odpowiednich metod jej uzdatniania.