Na obszarach wiejskich jest wiele potencjalnych źródeł wody, nadających się do wykorzystania w nawadnianiu upraw. Rachunek ekonomiczny gospodarstwa oraz dobre rozpoznanie warunków glebowych jest podstawą do racjonalnego planowania nawodnień.
W zależności od oczekiwanej wartości jednostkowej plonu z hektara uprawy, różny może być stopień zainwestowania w źródło wody. Najczęściej w Polsce do nawodnień stosowane są wody powierzchniowe płynące (rzeki, strumienie, rowy melioracyjne), stojące (jeziora, stawy, oczka wodne małej retencji) oraz wody gruntowe (podskórne, głębinowe). Nierzadko w uprawach o wysokiej cenie jednostkowej plonu (np. warzywa, owce) wykorzystuje się wodę wodociągową. W wielu gospodarstwach wykorzystuje się zbiorniki na deszczówkę gromadzoną w byłych zbiornikach przeciwpożarowych lub utwardzonych dołach silosowych. Zdarza się również wykorzystywanie rolniczych ścieków i popłuczyn do nawadniania. Każde z wymienionych źródeł wody do nawodnień rolniczych ma różne koszty inwestycyjne i operacyjne, w tym koszt energii dla pomp i uzdatniania wody.