Zapylenie powietrza w gospodarstwie rolnym w największym stopniu związane bywa z erozją wietrzną gleby, a także z okresem zbiorów. Erozja wietrzna to niekorzystne zjawisko wywiewania przez wiatr gleby z pola; może wiązać się zarówno z porywaniem słabo związanych cząsteczek gleby (gleby rozpylone, przesuszone, o niskiej zawartości agregatów glebowych), jak i z błędami uprawowymi.
Przeciwdziałanie sprowadza się do podjęcia właściwych zabiegów agrotechnicznych. Generalnie wszystkie zabiegi służące polepszeniu struktury gleby przeciwdziałają erozji. Ważne jest też aby odgraniczyć liczbę przejazdów po polu, a szczególnie wyeliminować przejazdy, gdy gleba jest bardzo wilgotna, gdyż powoduje to zniszczenie struktury agregatowej gleby. Zabiegi uprawowe nie powinny być też wykonywane, gdy gleba jest zbyt sucha, gdyż powoduje to pylenie (wzbijanie cząstek gleby w powietrze).
Zbiory rzepaku i zbóż przypadają na późne lato i jesień i powinny być prowadzone w warunkach niskiej wilgotności. To powoduje duże rozdrobnienie suchych części roślinnych i powstawanie znaczących ilości kurzu. Źródłem bardzo wysokiego zapylenia powietrza może być zbiór upraw wylegniętych, porażonych dodatkowo chorobami grzybowymi. W tym wypadku kurz zawiera oprócz tkanek roślinnych także rozpyloną ziemię i ogromne ilości zarodników grzybów, głownie z rodziny Cladosporium i Alternaria, co może mieć znaczenie dla zdrowia ludzkiego.
Nie należy lekceważyć także zapylenia powietrza powstającego w trakcie prac magazynowych, produkcji i przygotowania pasz, a także wskutek emisji dymu ze spalania paliw stałych oraz resztek roślinnych, gdyż zawiera on bardzo drobny pył (PM 2.5). Jakość powietrza w małych miejscowościach i na wsiach czasem jest gorsza, zwłaszcza w sezonie grzewczym, niż jakość powietrza w dużych miastach.
Więcej na poniższych stronach: