O użytkowaniu ziemi zgodnie z jej przeznaczeniem mówi Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych z dnia 3 lutego 1995 roku.
Jest to użytkowanie, które:
- ogranicza przekwalifikowanie gruntów rolnych na cele nierolnicze,
- zapobiega degradacji i dewastacji gleb,
- prowadzi do rekultywacji zdegradowanych gleb i ich ponownego zagospodarowania,
- uwzględnia zachowanie torfowisk oraz oczek wodnych jako naturalnych zbiorników wodnych,
- ogranicza zmiany w naturalnym ukształtowaniu powierzchni ziemi.
Gospodarstwa rolne często funkcjonują w pobliżu lub na terenie obszarów prawnie chronionych, co wiąże się z określonymi obowiązkami i ograniczeniami. Najważniejszym zadaniem obszarów prawnie chronionych jest ochrona siedlisk flory i fauny oraz stref wodonośnych. Rolnicy muszą więc gospodarować zasobami przyrodniczymi w sposób szczególnie odpowiedzialny, bezwzględnie zgodny z przepisami prawa oraz zasadami dobrej praktyki rolnej. Zasady te mówią m.in. o tym, jak zarządzać nawozami, środkami ochrony roślin, odpadami i generowanymi w gospodarstwie innymi zanieczyszczeniami oraz jak modyfikować praktyki rolne, by zminimalizować ich oddziaływanie na otaczające gospodarstwo środowisko.